Dolmijn

 

Terwijl wij ons warmen
aan hun koude adem
verkolen we mee in de
herinnering
van wat er toen nog was
Marcinelle O oude vriendin
waarin wij geloofden als
geen één
Toen zij ondergingen in je buik
wachtte hen het onverwachtse
graf.

Later beseffen we het
verlies van alles wat ons
lief was.
In uw “mijn” ligt mijn zijn
reeds 50 jaar verzonken
Herinneringen gaan dood
in de gloed van leegte.
Alleen een stille huivering,
door een wind die van heel
ver komt.
Amen zegt een priester
terwijl de zielen verrijzen.

Een vreugde om de liefde
van d’oude krijgers
die stierven om die
liefde te bewijzen

Joshu - Georg

 

 

Dolmina

Mentre noi ci riscaldiamo
Al loro spirito soffio freddo
Ci carbonizziamo nel Ricordo
Di quel che allora ancora fu
Marcinelle oh vecchia amica
In cui credemmo
senza alcun dubbio
Quando loro scendevano nel tuo intestino
li aspettava l’inattesa
tomba.

Solo dopo ci rendemmo conto
della perdita di tutto quel
 che a noi era caro.
Nella tua miniera il mio essere 
si trova sepolto da 50 anni già.
Muoiono i ricordi
nello splendore del vuoto.
Solo un tacito brivido,
da un vento che viene da tanto
lontano
Amen dice un prete
mentre risuscitano le anime.

Una gioia per l’amore
dei vecchi guerrieri
morti per dimostrare
quell’amore.

Joshu Georg

 

 

Dolmine

Tandis que nous nous réchauffons
à leur souffle froid
Nous carbonisons avec eux  dans le souvenir
de ce qui alors fut encore
Marcinelle oh vieille amie
en qui nous crûmes
tout en bloc
Quand eux sont descendus dans ton intestin
il leur attendait l’imprévue
tombe.

Plus tard nous ressentons
la perte de tout ce qui nous
fut cher.
Dans votre mine, mon être
se trouve immergé depuis 50 ans déjà.
Les souvenirs se meurent
Dans la splendeur du vide.
Reste le silencieux frisson,
d’un vent qui vient
de très loin .
Amen dit un prêtre
Tandis que les âmes ressuscitent.

Une joie pour l’amour
des vieux guerriers
morts pour démontrer 
cet amour

Joshu Georg

En août 2006 il y aura exactement 50 ans que la plus grande catastrophe de mine dans l’histoire de Belgique a eu lieu.

A Marcinelle 33 travailleurs de mines du Hageland et des Zuiderkempen y ont trouvé la mort. Parmi les victimes aussi 11 personnes de Betekom et Begijnendijk. Pour leur commémorer ainsi que les les autres victimes il y aura une oeuvre d’art qui représentera un Dolmen – un monument funéraire de la region de Bretagne.
Geert Mertens

La communauté de Begijnendijk veut avec cet oeuvre d’art commémorer d’une manière convenable les victimes de cette catastrophe de mine. Le "dolmine" – qui est un jeu de mots de dolmen et mine- aura une longueur de 3.50 mètres et une hauteur de 2.50 mètres. La pièce d’art aura une largeur d’environs 2 mètres.

La galerie Jahi de Begijnendijk est responsable pour la coördination de ce project. Depuis peu ils ont une maquette de la sculpture attendue en leur possession.
«L’artiste qui créera le "Dolmine" est Joshu Georg » nous dit la coördinatrice Evy Kiesecoms. Proprement dit son nom réel est Marc Du Pré et il est un artiste de la région de de Gand, qui travaille surtout en France. A coté des peintures monumentales il sculpte aussi d’énormes statues. Il y a quelques années il y avait encore une grande exposition de lui dans la Basilique de Koekelberg.»

«Concrètement la sculpture sera crée de 11 pierres brutes, une pour chaque victime de la commune» dit Kiesecoms. «Aussi il y aura sur quelques pierres entaillés des noms des autres victimes. Le choix de l’artiste pour un Dolmen est double : « D’origine les pierres étaient une source d’énergie, comme lié avec le charbon, après ils sont évolués comme cimetière».

MUSIQUE ET POESIE

Joshu Georg niet pas simplement le créateur de cette pièce d’art mais il soigne aussi pour l’encadrement. Il a composé avec son groupe de musique YAXONIX une pièce de musique de Marcinelle et il a aussi écrit un poème. Il jouera et lira cela pendant l’inauguration. Il faudra attendre encore un peut pour savoir ou le Dolmen sera placé. La commune a proposée quelques endroits. Probablement ce sera le carrefour de la rue du Prof. Scharpé et la chaussée de Tremelo, dans l’entourage directe du cimetière la Betecom.
Sinon sur la place du palais des sports de Tumkens.
Quand l’inauguration aura lieu n’est pas encore connu précisement.

Esthetisch manifest

Dat men dit jaar 100 jaar Einstein viert, is niet de echte aanleiding tot deze kunstequatie.

Eeuwenlang (E) hebben mensen in en met de natuur voor energie gezorgd.

50 jaar Marcinelle (mc50) brengt de herinnering naar boven van duizenden mensen die jarenlang ons van warmte en energie hebben voorzien. Onze liefde staat niet altijd in verhouding tot het respect die de mijnwerkers werkelijk verdienen, naast hun salaris.

Als een kunstenaar de muze voelt, gaat hij creatief interpreteren en vertalen wat onder de vitale aderen trilt. De keuze voor een dolmen valt samen met de op het eerst zicht onbeduidende letter M (massa, massagraf) die ook in Bretagne het idee van menhir onderlijnt.
Zowel de menhir als aards acupunctuurpunt en de dolmen als functionaris van astrale informatie brengen een diepe metafoor, die verwijst naar het begin en einde van een energetisch proces.
Deze entropie kan niet beter vertaald worden dan door een suggestieve Carnac-formatie, waarbij elke steen staat voor een slachtoffer van de ramp.
Zoals de menhirs en de dolmens monumenten zijn van een zeer ver vervlogen tijd, zo zal de Dolmijn van Marcinelle, dag en nacht een blijvende herinnering uitstralen aan het werk en lijden van de (bedolven) mijnwerkers.

In het diepe onbewuste van de mens is de configuratie van een dergelijke dolmen, het sterkste archetype voor stilte en herinnering, sterven, tussentijd, hergeboorte, monumentaliteit en eeuwigheid.
De dolmijn zegt evengoed: voor ons zijn zij niet begraven en vergeten, voor ons leven zij verder in dit eeuwige Nu.

De keuze voor een wiskundige equatie valt samen met de relativiteitsgedachte (niet direct de erfenis van Einstein alleen) over energie, tijd, ruimte, licht en verlichting, liefde en apathie, warmte en kilte, samenzijn en aliënatie, eenheid en vervreemding, goddelijkheid en tijdelijkheid, identiteit en vergetelheid, yang en yin.

Moge de absolute parameter van de dolmijn respect zijn, en actualisatie van een diepgemeende waardering voor mensen die, plots, op één slag, zwarte gezichten werden, zonder directe identiteit.

De relativiteitsleer is evengoed toepasselijk op het leven van elke kunstenaar, groot of klein. Pas na zijn dood, wordt hij levendig. Pas na zijn court-circuit wordt hij voor de kunstminnaar een energieversnelling. Pas na zijn incognito werk krijgt hij naam en faam. Pas na zijn kruisweg wordt hij medicament en polyvalent analgeticum. Pas na de relatieve evaluatie wordt hij één van de absolute meedenkers in het kosmische brein van de mensheid in evolutie. Deze relativiteit geldt op alle niveaus van existentie, behalve op één niet. Daar, waar een zeer voelbare vinger een goddelijke trilling laat aanvoelen. Ik denk dat gans het ‘Dolmijn’ concept zo een onverwachtse vibratie in zich draagt. Moge het zo zijn.

Joshu Georg
Concarneau, 20 mei 2005

Compositie Underground Zero
Yaxonix – Vril - Bagad de Concarneau en Beethoven

Deze toelichting over het muzikale programma voor ‘Dolmijn’ Marcinelle 2006, dient om de aanbelangende organisaties op de hoogte te brengen van mijn persoonlijk compositie recept.


De keuze van de titel ‘Underground Zero’ verwijst naar een nog lagere dimensie dan ‘Ground Zero’ (cfr. New York, 11/09/01), waarbij de man onder de grond door een ramp, alle identiteit en toekomst verliest (van de compositie zal een demo CD single worden gemaakt – Underground Zero A, B).


Na een korte intro uit het Credo van Ludwig von Beethoven (uit Missa Solemnis) dat sierlijk en toch melancholisch wordt begeleid door 2 uitvoeringen van dramatische bewegingsleer (Taikisho), nadert de kunstenaar Joshu-Georg met mijnlamp en wandelstaf, links en rechts geflankeerd door 2 musicerende Bretoense oudere mannen, die een klaagzang aanhouden. Naadloos neemt de percussiegroep Yaxonix (met voor de gelegenheid een toepasselijk Franse bezetting – dolmen) de muzikale lijn over, af en toe onderbroken door de Bretoense muzikanten, terwijl een sirene (liefst een authentieke) zich een 10-tal keer laat horen, met korte ademstoten.
Yaxonix werkt samen met 2 top percussionisten zijn programma af. De act wordt afgerond met 2 bewegende dansfiguraties (Taikisho d’Arzon), op het Kyrie, uit dezelfde Missa Solemnis van Beethoven.
Als finale speelt de orgeliste de compositie Underground Zero op synthesizer, waarbij op het einde een kleine slotpercussie te horen is van de componist Joshu-Georg zelf, met als titel the crash in Marcinelle.


Wij schatten dat het evenement ongeveer een 20 à 30 min. zal duren. Hopelijk met succes.

Daarna vragen wij nog een kleine ruimte voor een 3-tal gedichten, geschreven ter gelegenheid van de Marcinelle herdenking, door een professionele poëte en twee andere mensen met een goede pen.
De kunstenaar wenst zelf zijn gedicht voor te dragen in de 3 talen (Frans, Nederlands en Italiaans).
Als er nog tijd overblijft, zou hij graag zijn persoonlijke openingstoespraak verzorgen, met als titel Marcinelle, wij vergeten U niet snel (maximum 5 min).


De kunstenaar wenst via dit schrijven het organiserende gemeentebestuur van Begijnendijk en Betekom te danken voor het artistieke vertrouwen in zijn werk en kunstvisie.



Joshu-Georg
Concarneau, 20 mei 2005




Galerij Jahi kan ook borg staan voor herdenkingsmodellen voor 50 jaar Marcinelle in raku en brons aan zeer schappelijke prijs.


Quo Vadis